Konya’da 9 kız çocuğu doğuran ve son çocuğuna 6 aylık hamileyken onun da kız olduğunun anlaşılması üzerine eşi tarafından terk edilen 38 yaşındaki Suzan Bulut, yaşları 1.5 ile 18 arasında değişen çocuklarıyla birlikte naylonlarla yapılmış barakada yaşam mücadelesi veriyor. Sokaklardan kağıt toplayarak ve yardımseverlerin yardımıyla geçimini sağlayan anne Suzan Bulut, tek isteğinin çocuklarıyla birlikte başını sokabilecekleri ev olduğunu söyledi.

Gaziantep’ten 5 yıl önce Konya’ya gelen 38 yaşındaki Suzan Bulut, eşi Muhittin Bulut’la severek evlendiklerini belirtti. Eşinin hep erkek çocuk istediğini belirten Bulut, şunları anlattı:

"9 kız çocuğum oldu. Şu an 1.5 yaşında olan kızıma 6 aylık hamileyken, onun da kız olacağını öğrendim. Eşime yine kız çocuğumuzun olacağını söyledim. O da tepki gösterdi. Ben de 9 kız çocuğumuzun olduğunu ve 10’uncuyu da kabul etmesini istedim. Ama kabul etmedi. Akrabası olan amcasının kızını kuma olarak getireceğini söyledi. Ben de bu durumu kabul etmedim. Çocuğum kız doğunca da, 1.5 yıl önce bizi terk etti gitti."

Eşi kendilerini terk ettiğinde kentsel dönüşüm bölgesindeki yıkılacak olan bir evde kaldıklarını ancak, o evin de yıkılması üzerine aynı bölgede tahta ve naylonlarla baraka yaparak çocuklarıyla birlikte kalmaya başladığını belirten Suzan Bulut, "20 yaşında olan en büyük kızım evlendi ve gitti. Şu an da 9 çocuğumla birlikte yaklaşık 8 aydır naylonlarla yaptığımız barakada kalıyorum. 4 çocuğum okula gidiyor. Geçimi de kağıt toplayarak sağlıyorum. Bazen kağıt toplamak için ben gidiyorum bazen de büyük kızlarım gidiyor. Çocuklarım okuldan geldikten sonra da bana yardımcı oluyorlar.”

Tek isteğinin çocuklarıyla birlikte kalabileceği bir ev olduğunu anlatan Bulut sözlerini şöyle sürdürdü:

”Başka hiçbir şey istemiyorum. Çocuklarımla birlikte kaldığımız barakada gece tinerci, veya sarhoş birisinin gelebileceği endişesiyle korkuyoruz. Ben akşama kadar çocuklarımla birlikte kağıt topluyorum. Topladığım kağıt günlük 15- 20 lira para tutuyor. Aldığım o parayı da çocuklarımın üstüne mi, başına mı yoksa yemek için mi kullanacağım bilemiyorum. Halimizi görenlerin küçük yardımlarıyla yaşamımızı sürdürüyoruz."